Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένας εκπληκτικός παράγοντας βελτίωσε τις επιδράσεις της κεταμίνης σε ποντίκια

Η ψυχίατρος του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, Πολύμνια Γεωργίου και οι συνεργάτες της συνάντησαν κατά λάθος ένα απροσδόκητο παράδειγμα ερευνητών που παρέσυραν άθελά τους τα αποτελέσματα μιας μελέτης, όταν οι αντιδράσεις των εργαστηριακών ποντικών τους στην κεταμίνη διέφεραν ανάλογα με το φύλο των ανθρώπων που χορηγούσαν το φάρμακο.

Για να ελέγξουν ότι δεν ήταν απλώς μια περίεργη τύχη, έκαναν μια τυφλή, τυχαιοποιημένη δοκιμή με έναν ομοιόμορφο συνδυασμό ανδρών και γυναικών πειραματιστών. Τα ποντίκια είχαν πράγματι μεγαλύτερη αντικαταθλιπτική απόκριση στην κεταμίνη όταν τα χειρίζονταν αρσενικοί άνθρωποι.

Προφανώς, η παρουσία αρσενικών ανθρώπων δεν αλλάζει κατά κάποιο τρόπο τις ιδιότητες της κεταμίνης, επομένως οι ερευνητές έψαξαν βαθύτερα για να επιβεβαιώσουν τον ακριβή μηχανισμό.

Παραδόξως, ένας άλλος τύπος αντικαταθλιπτικού, η δεσιπραμίνη, λειτούργησε μια χαρά όταν χορηγήθηκε τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες πειραματιστές.

Το άγχος στα ποντίκια με άλλα μέσα επίσης δεν βοήθησε τα ποντίκια να ανταποκριθούν στην κεταμίνη όταν τους χορηγήθηκε από γυναίκες ερευνήτριες. Αυτό οδήγησε τον Γεωργίου και τους συναδέλφους του στο συμπέρασμα ότι η επίδραση του σεξ ήταν πολύ συγκεκριμένη για το πώς λειτουργεί η κεταμίνη μέσα στα ποντίκια.

Μια σειρά από τεστ αντοχής αποκάλυψε ότι η παρουσία όχι μόνο ανθρώπων αρσενικών πειραματιστών αλλά και τα ρούχα τους έκανε τα ποντίκια να εμφανίζουν περισσότερα σημάδια άγχους, πόνου και κατάθλιψης:Με βάση μια δοκιμή, τόσο τα θηλυκά όσο και τα αρσενικά ποντίκια προτιμούσαν να βρίσκονται κοντά στο T- Πουκάμισα που είχαν φορεθεί από γυναίκες και όχι από αρσενικά.

Μια μελέτη του 2014 διαπίστωσε επίσης ότι τα εργαστηριακά τρωκτικά αγχώνονται παρουσία ανδρών ερευνητών. Σε αυτή την περίπτωση, η παρουσία ανδρών πειραματιστών φαινόταν να αναστέλλει την απόκρισή τους στον πόνο μέσω ενός αναλγητικού αποτελέσματος που προκαλείται από το στρες.

Προηγούμενη έρευνα που δοκίμασε το ανθρώπινο αρσενικό άρωμα σε ποντίκια εντόπισε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου σε μια περιοχή με γνωστές συνδέσεις με την κατάθλιψη, οδηγώντας (μετά από κάποιες δοκιμές και σφάλματα) τον Γεωργίου και την ομάδα στη διερεύνηση των νευρώνων που απελευθερώνουν τον παράγοντα απελευθέρωσης κορτικοτροπίνης (CRF).

Έτσι, έδωσαν στις γυναίκες πειραματίστριες την ορμόνη CRF για να τη χορηγήσουν μαζί με την κεταμίνη και σίγουρα τα ποντίκια ανταποκρίθηκαν στα αντικαταθλιπτικά με τον ίδιο τρόπο που έκαναν όταν τα αρσενικά τους έδωσαν κεταμίνη.

Όλα αυτά οδηγούν στο ότι η κεταμίνη λειτουργεί καλύτερα όταν χορηγείται από αρσενικά, επειδή το άρωμά τους πιέζει τα ποντίκια, ενεργοποιώντας το σύστημα CRF, το οποίο ενισχύει την απόκριση του σώματός τους στο στρες.

«Σε σύγκριση με τον άνθρωπο, η όσφρηση του ποντικιού και η ευαισθησία τους στις φερομόνες (αερομεταφερόμενες ορμόνες) είναι πιο έντονα ανεπτυγμένες, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ανταποκρίνονται διαφορετικά σε πολλές μυρωδιές, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ανδρών σε σύγκριση με τις γυναίκες», λέει ο ψυχίατρος Todd από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Gould.

Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν επίσης ότι η κεταμίνη λειτουργεί με την οδό CRF.

"Τα ευρήματά μας σε ποντίκια υποδηλώνουν ότι η ενεργοποίηση ενός συγκεκριμένου κυκλώματος στρες στον εγκέφαλο μπορεί να είναι ένας τρόπος για τη βελτίωση της θεραπείας με κεταμίνη", εξηγεί ο Gould.

Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί επίσης να είναι το κομμάτι του παζλ που λείπει για το γιατί μερικοί άνθρωποι ανταποκρίνονται καλά στην κεταμίνη ως αντικαταθλιπτικό, ενώ απογοητευτικά δεν φαίνεται να βοηθάει καθόλου τους άλλους.

«Η σκέψη μας είναι ότι μπορεί να είστε σε θέση να προσφέρετε ένα πιο ισχυρό αντικαταθλιπτικό αποτέλεσμα εάν συνδυάσετε την κεταμίνη με την ενεργοποίηση αυτής της περιοχής του εγκεφάλου, είτε ενός φαρμάκου που διεγείρει αυτή τη διαδικασία στον εγκέφαλο είτε ακόμη και κάποιου είδους συγκεκριμένου στρεσογόνου παράγοντα», λέει ο Gould.

Αυτό, φυσικά, θα πρέπει να δοκιμαστεί περαιτέρω σε ανθρώπους για να επιβεβαιωθεί, καθώς πολλές μελέτες μοντέλων σε ζώα δεν μεταφράζονται καλά στους ανθρώπους. Το φαινόμενο παρατηρητή που παρουσιάζεται εδώ μπορεί επίσης να συμβάλει σε αυτό το μεταφραστικό πρόβλημα.

"Το πρόβλημα λύνεται εύκολα με απλές αλλαγές στις πειραματικές διαδικασίες. Για παράδειγμα, καθώς η επίδραση της παρουσίας των αρσενικών μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, ο άνδρας πειραματιστής μπορεί να μείνει στο δωμάτιο με τα ζώα πριν ξεκινήσει τις δοκιμές", συνέστησε ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου McGill, Τζέφρι Μόγκιλ. 2014. "Τουλάχιστον, οι δημοσιευμένες εργασίες θα πρέπει να αναφέρουν το φύλο του πειραματιστή που πραγματοποίησε τη δοκιμή συμπεριφοράς."

Το φύλο του πειραματιστή απέχει πολύ από το να είναι ο μόνος παράγοντας που οι ερευνητές παραμελούν να λάβουν υπόψη τα ασύμμετρα αποτελέσματα, προειδοποιούν ο Γεωργίου και η ομάδα, αναφέροντας μια μακρά λίστα άλλων πιθανοτήτων από συνθήκες κλουβιού, γενικά στρες, κιρκάδιο κύκλο, δίαιτες πειραματιστών και άλλα. .

Η διερεύνηση αυτών των παραγόντων θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ευρωστίας όλης της βιολογικής έρευνας, επιτρέποντας μεγαλύτερη αναπαραγωγή των πειραμάτων και επίσης να παρέχει σωρεία περισσότερες πληροφορίες για την κοινή μας βιολογία, συμπεραίνουν οι ερευνητές.

Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Neuroscience .