Κάτι τοξικό ανθίζει στον εγκέφαλό σας μετά από πολύ σκληρή δουλειά

Μια κουραστική μέρα στο γραφείο μπορεί να σας αφήσει άδειους σε ενέργεια και να σας ξεπεράσει την επιθυμία για τηλεόραση και φαγητό σε πακέτο. Αλλά κάθεσαι όλη μέρα. Γιατί λοιπόν νιώθετε τόσο κουρασμένοι όσο οι φίλοι σας που έχουν σωματική δουλειά;

Το να παλεύετε με τη λίστα των βασικών εργασιών σας αισθάνεται όλο και πιο εξαντλητικό καθώς το ρολόι χτυπά προς τα κάτω για την ώρα του σπιτιού. Το χειρότερο είναι να χτυπήσεις έναν συνάδελφο που φεύγεις που "θέλει ένα γρήγορο λεπτό".

Μπορεί να φαίνεται προφανές ότι είναι πιο πιθανό να παίρνετε παρορμητικές αποφάσεις στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, αλλά οι άνθρωποι συχνά τα καταφέρνουν έτσι κι αλλιώς.

Μια πρόσφατη μελέτη που εξέτασε τον εγκέφαλο των ανθρώπων σε διαφορετικά σημεία της εργάσιμης ημέρας διαπίστωσε ότι εργασίες υψηλής ζήτησης που απαιτούν έντονη, σταθερή συγκέντρωση μπορεί να οδηγήσουν στη συσσώρευση μιας δυνητικά τοξικής χημικής ουσίας που ονομάζεται γλουταμινικό.

Συνήθως χρησιμοποιείται για την αποστολή σημάτων από νευρικά κύτταρα, σε μεγάλες ποσότητες το γλουταμικό αλλάζει την απόδοση μιας περιοχής του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων, τον πλευρικό προμετωπιαίο φλοιό (LPFC).

Η επιστήμη έχει δείξει ξανά ότι η ψυχική κόπωση έχει πραγματικά αποτελέσματα. Υπάρχουν πολυάριθμες μελέτες που δείχνουν ότι οι δικαστικές αποφάσεις μπορεί να εξαρτώνται από το πόσο κουρασμένος είναι ο δικαστής.

Για παράδειγμα, μετά από μια κουραστική μέρα στο δικαστήριο, οι δικαστές είναι πιο πιθανό να αρνηθούν την αποφυλάκιση υπό όρους (που θεωρείται η ασφαλέστερη επιλογή). Οι μελέτες δείχνουν ότι οι κλινικοί γιατροί είναι πιο πιθανό να συνταγογραφήσουν περιττά αντιβιοτικά στο τέλος μιας κουραστικής κλινικής συνεδρίας.

Η νέα μελέτη, από το Ινστιτούτο Εγκεφάλου του Παρισιού (ICM), διερεύνησε εάν οι γνωστικές λειτουργίες όπως η εστίαση, η μνήμη, η πολλαπλή εργασία και η επίλυση προβλημάτων μπορούν να προκαλέσουν κόπωση του LPFC, το οποίο επηρεάζει τις αποφάσεις που λαμβάνουμε όταν διαγράφουμε πράγματα από τη λίστα μας. /P>

Κόστος ευκαιρίας

Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο εντολών του σώματος, που ρυθμίζει την κυκλοφορία, την αναπνοή, την κινητική λειτουργία και το νευρικό σύστημα. Ο εγκέφαλος συντονίζει αυτές τις δραστηριότητες σε βάρος της τεράστιας χρήσης ενέργειας.

Τα νευρικά κύτταρα διασπούν τα θρεπτικά συστατικά για να απελευθερώσουν ενέργεια (μεταβολισμός). Αλλά αυτή η διαδικασία συσσωρεύει μόρια υποπροϊόντων γνωστά ως μεταβολίτες. Το γλουταμινικό είναι ένας τύπος μεταβολίτη. Ο εγκέφαλος καθαρίζει αυτήν την τοξική χημική ουσία στον ύπνο σας.

Οι συγγραφείς της μελέτης του Παρισιού ήθελαν να δουν εάν οι παρατεταμένες γνωστικές εργασίες εξαντλούν την παροχή θρεπτικών συστατικών του εγκεφάλου. Έλεγξαν επίσης εάν αυτός ο τύπος ζήτησης υψηλής εστίασης δημιουργεί μεγαλύτερη συγκέντρωση τοξικών ουσιών στο LPFC από άλλα μέρη του εγκεφάλου.

Σε αυτήν την περίπτωση, οι συγγραφείς συνέκριναν το LPFC με τον πρωτεύοντα οπτικό φλοιό, ο οποίος λαμβάνει και επεξεργάζεται οπτικές πληροφορίες.

Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, οι συγγραφείς χώρισαν τους 40 συμμετέχοντες σε δύο ομάδες. Και οι δύο ομάδες κάθισαν σε ένα γραφείο μπροστά σε έναν υπολογιστή για εξίμισι ώρες. Μια ομάδα έπρεπε να κάνει δύσκολες εργασίες που απαιτούσαν τη μνήμη εργασίας και τη συνεχή προσοχή.

Για παράδειγμα, τα γράμματα εμφανίζονταν σε μια οθόνη υπολογιστή κάθε 1,6 δευτερόλεπτα και οι συμμετέχοντες έπρεπε να τα ταξινομήσουν σε φωνήεντα και σύμφωνα ή, ανάλογα με το χρώμα του γράμματος, κεφαλαία ή πεζά. Η δεύτερη ομάδα έκανε παρόμοιες αλλά πολύ πιο απλές εργασίες. Και οι δύο ομάδες διαχειρίστηκαν ένα μέσο ποσοστό σωστής απόκρισης 80 τοις εκατό.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν φασματοσκοπία μαγνητικού συντονισμού (MRS) για να σαρώσουν τον εγκέφαλο των συμμετεχόντων και να μετρήσουν τα επίπεδα των μεταβολιτών. Οι συγγραφείς έκαναν αναγνώσεις στην αρχή, στη μέση και στο τέλος της ημέρας.

Βρήκαν δείκτες κόπωσης, όπως αυξημένη συγκέντρωση γλουταμικού, αλλά μόνο στην ομάδα υψηλής ζήτησης. Η συσσώρευση τοξικών χημικών ουσιών παρατηρήθηκε μόνο στον πλευρικό προμετωπιαίο φλοιό [LPFC]) και όχι στον πρωτογενή οπτικό φλοιό.

Μετά τις γνωστικές εργασίες υψηλής και χαμηλής ζήτησης, οι δύο ομάδες είχαν τεστ απόφασης. Αυτό περιελάμβανε επιλογές σχετικά με την προθυμία τους να καταβάλουν σωματική προσπάθεια (είτε θα οδηγήσουν ποδήλατο σε διαφορετικές εντάσεις), τη γνωστική προσπάθεια (είτε θα εκτελέσουν πιο δύσκολες ή ευκολότερες εκδόσεις των εργασιών γνωστικού ελέγχου) και την υπομονή (πόσο καιρό ήταν πρόθυμοι να περιμένουν για να λάβουν μεγαλύτερη ανταμοιβή).

Οι ανταμοιβές κυμαίνονταν από 0,10€ έως 50€ (περίπου 10¢ ΗΠΑ έως 50$). Οι καθυστερήσεις για τη λήψη της ανταμοιβής κυμαίνονταν από άμεσα μετρητά μετά το πείραμα ή τραπεζική μεταφορά μετά από ένα χρόνο.

Επανεξέταση της εργάσιμης ημέρας

Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η ομάδα υψηλής ζήτησης, η οποία είχε αυξημένα επίπεδα μεταβολιτών στο LPFC, προτιμούσε επιλογές που ήταν λιγότερο επιβαρυντικές. Οι κόρες των ματιών αυτών των συμμετεχόντων ήταν λιγότερο διεσταλμένες (οι διεσταλμένες κόρες των ματιών υποδηλώνουν διέγερση) και χρειάζονταν λιγότερο χρόνο για να λάβουν αποφάσεις, γεγονός που δείχνει ότι αντιμετώπισαν αυτό το μέρος του πειράματος ως μη απαιτητικό.

Έτσι, η μελέτη του Παρισιού εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με το εάν η εργάσιμη ημέρα είναι δομημένη με την καλύτερη μορφή.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, θα πρέπει να καταργήσουμε εργασίες γνωστικού ελέγχου υψηλής ζήτησης που χρειάζονται μνήμη εργασίας και συνεχή προσοχή και να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η απόδοση χτυπάει στο τέλος της ημέρας. Ορισμένα επαγγέλματα μπορεί να χρειάζονται πολύ διαφορετική διάρθρωση λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα αποτελέσματα.

Κατά τη διάρκεια της βάρδιάς τους, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας καθοδηγούν αεροσκάφη μόνο για έως και δύο ώρες, ακολουθούμενη από ένα διάλειμμα μισής ώρας. Ωστόσο, οι οδηγοί λεωφορείων, οι κλινικοί γιατροί και οι πιλότοι θα επωφεληθούν επίσης από τις τακτικές, υποχρεωτικές αναπαύσεις.

Ο εγκέφαλός μας έχει πολλές διαφορετικές περιοχές που είναι ενεργές κατά τη διάρκεια διαφορετικών εργασιών, όπως η ομιλία, η ακοή και ο σχεδιασμός. Επομένως, δεν μπορούν να εξηγηθούν όλες οι αποφάσεις μας από τα ευρήματα της μελέτης του Παρισιού.

Λαμβάνοντας υπόψη τις αλληλεπιδράσεις σε ολόκληρο το σώμα, μια μελέτη του 2006 από τις ΗΠΑ πρότεινε ότι η επεξεργασία νέων πληροφοριών μπορεί να γίνεται καλύτερα σε κατάσταση πείνας. Αλλά η πείνα δυσκολεύει την αποθήκευση νέων πληροφοριών. Ο κορεσμός σημαίνει ότι υπάρχουν διαθέσιμα καύσιμα για τη δημιουργία κυκλωμάτων νευρώνων για την αποθήκευση της μακροπρόθεσμης μνήμης.

Οι αποφάσεις σχετικά με ένα τρίτο μέρος, για παράδειγμα έναν δικαστή που εκδίδει ετυμηγορία για έναν κατηγορούμενο, μπορεί να είναι καλύτερες σε κατάσταση κορεσμού, ενώ εργασίες που περιλαμβάνουν λεπτές κινητικές λειτουργίες, όπως η χειρουργική επέμβαση, μπορεί να τεθούν σε κίνδυνο. Αυτό συμβαίνει επειδή μετά από ένα γεύμα, το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας για επιβίωση μειώνεται επειδή δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για φαγητό.

Αυτό μας επιτρέπει να κρίνουμε πιο αντικειμενικά το περιβάλλον μας. Ωστόσο, ο κορεσμός είναι μια περίοδος κατά την οποία το σώμα χρειάζεται να ξεκουραστεί για να επεξεργαστεί την τροφή, γι' αυτό και οι σύνθετες λεπτές κινητικές δεξιότητες δεν είναι στα καλύτερά τους σε αυτήν την κατάσταση.

Την επόμενη φορά που θα πρέπει να πάρετε μια δύσκολη απόφαση στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, να γνωρίζετε ότι θα τείνετε προς ενέργειες χαμηλής προσπάθειας με βραχυπρόθεσμες ανταμοιβές.

Εάν είναι δυνατόν, θα πρέπει να κοιμάστε σε αυτό.

Zoltán Molnár , Καθηγητής Αναπτυξιακής Νευροεπιστήμης, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Tamas Horvath, Καθηγητής Νευροβιολογίας και Ob/Gyn, Πανεπιστήμιο Yale